Blog RecruitingRoundtable en KPN fail

Vanochtend is gebod 9, leg geen valse verklaring af, uit de serie Tien geboden voor de Recruiter gepubliceerd. Afgelopen weken is er in diverse media, onder meer Linkedin, veel op de eerdere 8 geboden gereageerd en ik ben benieuwd hoe dat vandaag gaat zijn. Gelukkig heb ik weer internet, want vanwege een storing zaten we sinds donderdag zonder. Wat een drama is dat. Geen internet, telefoon en televisie. Nu is het niet zo erg dat we dat allemaal moeten missen, maar juist het weer terug krijgen kost veel energie. KPN bereiken en iets laten doen is een drama. Natuurlijk begrijp ik de complexiteit. De procedures. De richtlijnen. Maar tot maandag moeten wachten om een afspraak te kunnen maken met een monteur die precies daar is waar hij moet zijn om mijn storing op te lossen, maar die niet bereikbaar is omdat alleen de afdeling planning heb mag bellen en zij er maandag pas weer zijn, is best frustrerend. Gelukkig zijn we weer online en kan ik weer aan het werk.

Afhankelijkheid

Gisteren kwam ik laat thuis vanwege een etentje met zakelijke vrienden. Lekker gegeten bij Osaska in Amsterdam-Noord. Leuk concept. Het is een sushi restaurant waarbij je 5 rondes hebt en in iedere ronde magje 5 gerechten kiezen. Prima plan. Leuk detail, als je iets niet op eet, moet je het betalen! Geweldig. All you can eat is mooi, maar de hoeveelheid misbruik is enorm. Daarom dus deze maatregel. Eigenlijk heel gewoon zo je zeggen. Misschien wel een goed idee voor supermarkten en ales wat wij kopen/eten/gebruiken. Hoeveel gooi jij weg? Ik veel te veel. Daar ga ik eens beter op leten. Nu al een goed voornemen, het is pas november. Start, stop and continue kan nou eenmaal iedere dag.

Vandaag weer gemerkt hoe vervelend het is om afhakelijk te zijn. Vandaag zou ik een thuiswerkdag hebben, maar iemand heeft de kabel van de KPN doorklieft. Er kmot vandaag of morgen een monteur. Nee daar wordt je gelukkig van. De opmerking dat je er zakelijk van afhankelijk bent, doet ze niet veel. Agh, wie ben jij dan daar in Zeeland joh. Computer maar opgepakt een bij een vriend op kantoor gaan werken. Helaas voor mij gaat hij vanmiddag voor een week naar Spanje! Wie doet het hier verkeerd. Voel me net een nomaad, allways travelling. In dat kader, gisteren een dame gesproken is gevlucht tijdens de oorlog in voormalig Joegoslavië. Daar werd ik even stil van. Nog steeds als ik er aan denk. Op vakantieafstand is er en oorlog uitgevochten terwijl ik achter de computer zat te internetten. Maakt de afhankelijkheid van KPN ook meteen weer een stuk minder erg.

Pech, of juist geluk

Iedereen kent het verschijnsel van pech hebben. Deze momenten staan ons meestal nog helder bij. Terwijl wanneer we geluk hebben dit minder lang blijft hangen. Op de loterij winnen na denk ik. Meer de kleine dingen, bedoel ik dan. Enkele weken geleden moest ik in Amsterdam zijn. Iets te laat vertrokken van mijn laatste afspraak dus een beetje gehaast reed ik de stad in. Op zoek naar een parkeerplaats in de buurt van waar ik moest zijn. Er was een wegomlegging dus ik belde om te vragen waar ik het beste kon parkeren. De vriendin in kwestie kon me niet echt helpen waardoor ik meer en meer begon te balen. Uiteindelijk een parkeerplaats gevonden. Snel betalen, een godsvermogen overigens en naar de plek van bestemming.

Links af. Over de brug. Rechts af. Damn. Weer bellen. Er wordt niet opgenomen! Terug. Brug over dan eens rechts. Waarom kan ik het nou niet gewoon vinden? Waarom altijd dit gedoe? Rechts af. F%&* daar staat mijn auto, ik heb een rondje gelopen. Wacht ff, heb ik nou mijn lichten aangelaten!!

Twee keer hetzelfde werkt niet

Gisteren zoals bijna iedere dinsdag naar kantoor geweest. Ik werk een aantal dagen vanuit huis (Middelburg), maar op de dinsdagen hebben we een aantal besprekingen waar ik graag bij ben. Wij noemen dat de weekly of monthly, afhankelijk van de datum. Hier bespreken we zaken als voortgang omzet/sales, problemen of successen met klanten en kandidaten en vooral kijken we naar het One Page Plan wat we gezamenlijk hebben opgesteld. Dit plan geeft onze bedrijfsfilosofie weer en de doelen voor de komende weken, maanden, jaren en ook de Grote Gedurfde Dappere Doelstelling die wij in 2020 willen behalen.

Omdat ik naar kantoor ging en hier ook enkele gesprekken ging voeren, heb ik een pak aangedaan. Op zich niets bijzonders, maar toen ik deze aantrok kwam het gesprek met Miranda op prettig zittende kleding. Van het blauwe pak dat ik aanhad, heb ik namelijk ook een zwarte versie. Deze draag ik echter bijna niet. Vreemd, want deze zit net zo lekker. Toch blijkt het niet zo te werken dat als iets lekker zit, dit bij een tweede ook zo werkt. Waar zou dat aan liggen? Gewenning? Verwachting? Of heeft het te maken met de constant strijd op zoek naar verbetering en optimalisatie? Vermoeiend zeg. Hopelijk gaat mijn blauwe pak nog lang mee.

Start, stop and continue

Enkele jaren geleden was ik met een groep ondernemers in België om van elkaar te leren hoe om te gaan met problemen die je als ondernemer hebt. Problemen die specifiek voor ondernemers zijn en waar anderen je moeilijk bij kunnen helpen. Niet omdat hulp van anderen niet komt, meer omdat ondernemers erg eigenwijs zijn en advies pas oppakken als deze concreet en toepasbaar is. Als deze dan komt van iemand wiens ervaring zeer vergelijkbaar is, komt dat beter binnen. Tijdens deze dagen werd er een oefening gedaan die ik nog regelmatig doe, de start, stop and continue.

Schrijf nou eens op waarmee jij vindt dat je moet starten (start), waarmee je moet stoppen (stop) en wat je zeker moet blijven doen (continue). Maak er geen pagina's tellend verhaal van. Gewoon korte omschrijvingen die kernachtig aangeven wat te doen. Bevalt dit? Vraag dan andere eens dit voor jou te doen? Ga met enkele collega's bij elkaar zitten. Of met vrienden! Leuk? Eerder leerzaam. Wel de moeite waard, start er maar eens mee.

Trots is tevredenheid+

Gisteren was een heerlijke dag. Evelien werd 2 is en is meer dan jarig geweest. De hele dag aandacht, kadoos en snoepen. Om 20:00 is ze moe en voldoen in slaap gevallen. Trots heb ik daarna nog wat foto's en video's bekeken. Lange tijd heb ik weinig met het begrip trots gehad. waar dat vandaan komt, weet ik niet, maar echt trots ben ik niet vaak. Althans niet op mezelf. Op andere kan ik erg trots zijn.

Waarom niet op mezelf? Gisteren drong het tot me door. Trots is de overtreffende trap van tevredenheid. Iemand die tevreden op een prestatie kan daar trots op zijn. Ik ben niet snel tevreden en dat ervaar ik als geen prettige eigenschap. Er is namelijk geen enkele reden om dat niet te doen. Dat de lat hoog ligt is geen excuus eerder een vlucht. Daarom ga ik vanaf de 2e geboortedag van mij dochter vaker tevreden zijn. Tevreden zijn met wat je hebt, zegt namelijk niets over wat je nog wilt bereiken. Iets wat ik tot gisteren wel dacht. Vanaf vandaag ben ik tevreden, tevreden + zelfs. Trots dus.

Echt jarig zijn is een kunst

Tot enkele jaren geleden voelde ik met nooit echt jarig. Ik vertelde iedereen dat jarig zijn me niet veel deed. Niet omdat ik niet ouder wilde worden, dat vind ik prima, maar dat gedoe er om heen vond ik allemaal niet interessant. Jarenlang heb ik mijn verjaardag niet gevierd. Alleen de meer memorabele als 18, 25 en recent 40. Sinds er kinderen in het spel zijn, is dit helemaal veranderd. Er worden grappen gemaakt over kadootjes, zingen, slingers en alles wat feest te maken heeft. Op de dag zelf komt iedereen vroeg aan je bed staan om je hard en, naar keuze vals of zuiver, te zingen. We drinken en eten op bed, kadootjes erbij en het feest is compleet.

Omdat mijn leven nu uit 6 verjaardagen per jaar bestaat, komt het dus meer dan regelmatig voor. Vandaag is het weer feest. Evelien wordt 2 jaar en dat ze niet over dezelfde verjaardagaversie als papa beschikt, blijkt wel uit de foto. Ze is op en top jarig. Geniet er elke minuut en maakt er gretig misbruik van. De zak snoep is al op, et als de chocoladeletter en taart.

Waarom stoppen wij met kind zijn als we ouder worden? Niets is leuker dan ongegeneerd genieten van een feestje waar jij het middelpunt bent. Gelukkig ben ik tijdig tot inkeer gekomen. Jij?

Uit vorm

Deze week hopeloos uit vorm. Je kent het wel. Niets zit mee, alle beslissingen vallen verkeerd uit en de successen die je verwacht te boeken, komen niet. Sterker nog, enkele "zekerheidjes" "zijn uiteindelijk op teleurstellingen uitgelopen. Wat hier aan te doen? Niet veel ben ik bang. Vasthouden aan de werkwijze die eerder al succesvol is gebleken. Er is geen enkele reden om te twijfelen over mijn aanpak en wachten op betere tijden. Gelukkig is geduld een van mijn beste eigenschappen. Not!

Vandaag een interval training gedaan. Eerst warming up daarna 8 keer 400 meter in 1 min 50 sec met 400 meter dribbelen. De eerste 3 á 4 keer vallen altijd tegen. Dan gaat de knop om en ga ik beter lopen. Het doel redelijk makkelijk bereikt en daarna lekker naar het strand geweest met de voetbal van Bastiaan. Heerlijk weer. Lekker ballen en pannenkoeken na, wat wil je nog meer? Wie is er eigenlijk uit vorm?

Waarom een kandidaat aan recruitment moet doen

Naast een beperkte groep mensen die benaderd wordt voor een baan is er een veel grotere groep die zelf actief moet zoeken. Aangezien veel vacatures uitstaan bij werving & selectiebureaus, schrijven veel werkzoekende zich daar in. Niet altijd uit vrije wil, weet ik uit ervaring, maar de markt blijkt nu eenmaal zo te werken. Over de toegevoegde waarde van een werving & selectiebureau kunnen we uren uitweiden. Het gaat mij nu om de inschrijving bij een bureau.Er zijn veel soorten en maten. Het blijkt dat meer dan 3.000 bedrijven in Nederland zich bezig houden met personeelsbemiddeling of een afgeleide daarvan. Hoe weet je als kandidaat nou dat je bij het juiste bureau staat ingeschreven? Zou een kandidaat niet net zo kritisch moeten zijn in de keuze voor welk bureau, net zoals het bureau kritisch is in welke kandidaat zij voorstelt?

lees verder