Rust, reinheid en regelmaat

Sinds ik vader ben, zijn deze begrippen Cruijffiaans. Denk hierbij aan ”Je snapt het pas, als je het begrijpt”. Rust, reinheid en regelmaat zijn een drie-eenheid voor alles en iedereen wat nog niet in staat is om zonder controle of toezicht zijn/haar eigen leven te controleren. Beter dan te vragen voor wie dit wel geldt, is vragen wie hier niet onder valt? Het feit dat deze drie kernwaarden je als kind meegegeven worden, geeft aan dat we ze feitelijk niet meer mogen negeren. Waarom gaan er dan massa’s mensen te laat naar bed? Iedere ochtend met veel pijn en moeite opstaan en bedenken dat je vanavond wel op tijd gaat slapen. Wat er dan vervolgens weer niet van komt. Terwijl je toch iedere avond rond dezelfde tijd tegen je kinderen zegt en nu tanden poetsen en naar bed.

Reinheid is eigenlijk de enige waar we wel voldoende aandacht aan besteden, want regelmaat is ons ook vaak vreemd. Wie laat zich niet leiden door de waan van de dag. Alles wat binnenkomt, is belangrijker dan wat je vanochtend bedacht had te gaan doen. Denk aan mail, sms, telefoontjes of een collega die langs loopt. Waarom is tijdens een tentamenperiode een studentenhuis altijd het schoonst? Juist, verschuiving van prioriteiten. Stephen Covey heeft veel boeken geschreven over dit soort problemen, het bekendste is wel Focus. Zijn 4 kwadranten bieden veel houvast in het krijgen van regelmaat en rust in je werk.
Recruitment vormt hierop geen uitzondering. Ook hier gelden rust, reinheid en regelmaat als basis voor succes. Als je goed weet wie je waarom zoekt en met wie je contact moet houden omdat die  betrokken zijn in het proces om tot een succesvolle plaatsing te komen, is succes niet ver weg. Het gevaar zit hem niet in het niet weten, maar in het niet doen. Onze kinderen varen er wel bij en net als met spelen, waarom ermee
ophouden?

Volg mijn blog iedere dinsdagochtend op Recruiting Roundtable

Cv-schuivers, zinvol of waardeloos

Op de site van RecruitmentMatters is een discussie losgebarsten over cv-schuivers. Met cv-schuivers wordt bedoeld, bedrijven die enkel een cv van internet plukken en deze doorsturen naar bedrijven in de hoop dat de kandidaat uitgenodigd wordt om vervolgens de kandidaat te bellen met de opmerking dat hij/zij benaderd is voor een passende functie. De discussie is te volgen via deze link, maar los daarvan is de vraag stellen hem eigenlijk beantwoorden. Aangezien er bedrijven zijn die cv-schuiven als werkmethode hebben, geeft aan dat er een markt voor is. Of dit een toegevoegde waarde levert, kun je je afvragen en hier stellen veel buro's dus vragen bij.

Vaak wordt kwaliteit als uitgangspunt genomen voor een dienstverlening, wat op zich prima is, maar daarmee zijn prijsvechters nog niet overbodig. Denk aan de Action, Lidl en Aldi. Feit dat veel werving & selectieburo's hier problemen mee hebben, roept ook vragen over hun dienstverlening op. Bieden zij zo veel extra? Brengen zij zoveel extra kwaliteit? Wij, Strictly People, laten dit liever bij de klant of zij dat echt vinden. Nobelisme dus, alle vrijheid, geen contracten, alleen focus op kwaliteit en de klant/afnemer bepaalt de waarde daarvan (=tevredenheid garantie). Mooi toch!

Een overspannen arbeidsmarkt, wie gaat water bij de wijn doen?

De economische crisis is van de banken overgeslagen naar de landen. Van de Lehman Brothers naar Griekenland zeg maar. Leuk detail is dat Lehman van oorsprong een Duitser was, iets waar je in Griekenland nu niet mee aan moet komen. Terug naar de crisis. Eerst volgde een grote ontslag/faillissementengolf waardoor veel mensen zonder baan kwamen te zitten. Trok de economie in 2010 weer aan, ook de vraag naar personeel leek toe te nemen. Leek, want de Eurocrisis gooit weer roet in het eten. De vraag naar personeel is er wel, maar gestelde criteria blijken eisen waardoor de kans op succes niet erg groot is. Is dit vreemd? Nee, kun je zeggen. In tijden van opbouw, kies je voor de beste mensen. Maar aan de andere kant wil je een afdeling niet overbelasten door een aanname uit te stellen.

Vanuit de kandidaat gezien ligt er een vergelijkbaar probleem. Een overstap van deze best leuke functie, maar niet allemaal even prettige collega’s naar dat andere bedrijf is zeker wel interessant, maar verwachten ze echt dat ik salaris in ga leveren? Ik begrijp wel dat de markt enkele jaren geleden zo goed was dat er zelfs sollicitatiegesprekken gevoerd werden in de showroom zodat je na ondertekening, meteen je eerste of misschien wel tweede auto mocht uitzoeken. Maar salaris inleveren?

Het is algemeen bekend dat er een schaarste is op de arbeidsmarkt. Door de vergrijzing zal dit de komende decennia alleen maar toenemen. Er zal dus water bij de wijn gedaan moeten worden. Niet alleen door bedrijven, die minder zware eisen moeten stellen, of beter gezegd, wensen/eisen die beter aansluiten bij wat de kandidaat echt moet kunnen, maar ook kandidaten moeten zich realiseren dat de gouden tijden voorbij zijn. Bedrijven kunnen de torenhoge salarissen niet meer betalen. Het is een tijd van keuzes maken. En zoals Maslov in 1943 in zijn Hiërarchische ordening van behoeften liet zien, zijn we toe aan de 2 hoogste niveaus, “behoefte aan waardering en erkenning” en “zelfontplooiing”. Water bij de wijn dus, maar wat als het water tegenwoordig schaarser is dan de wijn?

Trekker of reiziger? Enjoy the journey

Jaren geleden was ik eens bij een lezing waarbij de presentator uitging van het principe dat iedereen in 2 groepen is in te delen, namelijk de "Trekker" of de "Reiziger". Het idee is gebaseerd op het maken van een reis. De ene groep pakt zijn spullen in, stapt in de auto, reist per auto/trein of vliegtuig naar plaats van bestemming, checkt in, pakt de koffer uit en gaat dan genieten van een welverdiende vakantie die ophoudt als de koffers weer uit de kast komen en de omgekeerde volgorde wordt bewandeld.

De andere groep gaat in de relax-modus op het moment dat er met werken wordt gestopt en de koffers uit het stof worden gehaald. Hoe lang het inpakken, reizen of wachten moet duren, de hele trip wordt gezien als vakantie. Nu is er niet één goed of slecht, maar het heeft weinig toelichting nodig dat de tweede er iets relaxter in staat.

De metafoor naar het dagelijkse leven is makkelijk te maken. Beleef je jouw leven van wieg naar graf als "reiziger" of als "trekker"? Er is altijd wel ergens een file, wachtrij, vergeten zwembroek, verloren koffer, gemist vliegtuig, slecht hotel, bedorven maaltijd of ziek kind.

Mijn leven zie ik graag als trektocht waarbij de bestemming een schommelstoel met uitzicht op zee waar ik met mijn vrouw die inmiddels 80 jaar is geworden geniet van de aanwezigheid van onze kinderen. En die reis is 41 jaar geleden al begonnen.Waar gaat jouw reis heen?

Google +, + of -

De laatste dagen kun je op internet (en daarbuiten, als dat nog bestaat) niet om Google + heen. De superlatieven schieten te kort en de verhalen dat voor het eind van 2011 Google + groter is dan Facebook, vullen dagelijks columns en blogs. De vraag is nu waar het voordeel ligt van nog een platform na Xing, Plaxo, LinkedIn, Facebook etc. Een nog slimmere koppeling tussen al mijn foto's, video's, groepen, nieuws en vrienden? Google hoort tot een van de grootste bedrijven ter wereld en wil alleen al vanuit dat perspectief blijven groeien en groot blijven. Maar ook hun inkomstenbron, die 10 jaar geleden nog niet eens bestond, willen ze bewaken. Hij kan immers net zo snel weer weg zijn. Google springt dus ook in de Social Media markt en wil Planet Google creëren.

Iedere product kent een levenscyclus; van introductie naar groei, naar volwassenheid, naar verzadiging en uiteindelijk de teruggang. De grote vraag is natuurlijk waar bevinden zich de Facebooks, Linkedins en Google +-en zich? Was enkele jaren geleden ontvrienden niet het woord van het jaar? Zitten we al in de verzadigingsfase of zijn het juiste de pioniers en de early-adapters die zich er van afzetten en het ontvrienden omartm hebben? Biedt Google + voldoende vernieuwends of is het een verbeterde versie van oude systemen?

Is de zomer komkommertijd voor recruitment, of juist een kans?

De dagen worden langer en warmer. Kleding wordt schaarser en de gesprekken op maandag gaan niet meer over voetbal maar over wielrennen en de aanstaande vakantie. De zomerperiode is aangebroken. Bedrijven zijn slechter bereikbaar. Niet alleen omdat mensen op vakantie zijn, ook omdat de receptioniste buiten staat te genieten van het mooie weer. Kandidaten zijn massaal richting Frankrijk, Spanje of Nederland, maar zijn amper bereikbaar per mobiel, mail of sms. De 36-urige werkweek kent zijn oorsprong tientallen jaren geleden vanwege de werkverschaffing en lijkt inmiddels wel achterhaald, maar de zomervakantie bestaat al 100 jaar in deze vorm. Men gaat minimaal 2 weken, maar van 3 of meer wordt niet opgekeken. De economie gaat omgekeerd evenredig  omlaag als de temperatuur omhoog gaat. Nederland lijkt tot stilstand te komen en deze keer niet door een economische crisis. Is deze voorbij dan? Niet echt zou je zeggen, maar alle problemen ten spijt, aan de zomervakantie gaat niet getornd worden.

Met de vele reorganisaties, afslankingen en personeelsstop een beetje achter de rug, zou je deze periode van rust op de afdeling ideaal kunnen benutten voor het aansterken van je team. De werkzaamheden staan op een lager pitje waardoor er tijd vrij gemaakt kan worden om eens goed te inventariseren wat je nodig hebt. Kandidaten kunnen makkelijker vrij nemen, als ze dit al niet zijn, en een gesprek voeren ergens in de zon is altijd leuker dan ergens drie hoog achter in een kamer met airco. De nieuwe medewerker kan in de zomer opzeggen en in september/oktober starten waardoor de drukke periode met een fris, volledig bezet en strak werkend team aangepakt kan worden. Maar ja, dan moet je zelf niet met vakantie gaan. Leg dat thuis maar eens uit!

Neemt Accenture LinkedIn over?

Regelmatig kijk ik op Linkedin naar jobs. Je kunt snel doorklikken en zien welke vacatures allemaal uitgezet worden. Maar vooral ook door wie. Nu viel het me al op dat er enkele grote partijen zijn die hier veel gebruik van maken, maar de laatste maanden slaat dit wat door. Vandaag vullen Dell, Microsoft, maar vooral Accenture de eerste 25 pagina's (met 10 banen per pagina). De eerste niet grote partij die er tussen staat is FOM-Rijnhuizen en deze is gisteren geplaatst? Nu weet ik wel dat LinkedIn een vacature heel slim doorplaatst naar de betreffende kandidaten, maar echt lekker moet je je toch niet voelen als je gisteren een vacature plaatst en deze terugvind op plaats 250. Hetzelfde moet toch ook gelden voor Accenture. Honderden vacatures plaatsen op LinkedIn. Het lijkt bijna een doel op zich om de meeste vacatures op LinkedIn te hebben. Ze zullen vast graag aandelen kopen, of misschien wel de hele club!

Is het einde van de verplichte accountantscontrole winst of verlies?

De laatste tijd is een sterker wordende discussie gaande om de verplichte accountantscontrole af te schaffen. Marcel Pheijffer is hier ondermeer een groot voorstander van en op diverse fora/sites wordt er over gesproken. Op dit moment is PWC verwikkeld in een rechtzaak of zij aansprakelijk kunnen worden gesteld in de Madoff-zaak. Naar het schijnt was het plegen van enkele telefoontjes voldoende om achter de waarheid te komen. Een nadelige afloop van deze zaak kan PWC op een forse claim komen te staan, of dit tot een faillissement zal leiden, is niet waarschijnlijk. Hoewel, daar dachten ze bij Arthur Andersen ook niet aan toen het Enron-schandaal naar buiten kwam.

Wat is er nu tegen op een verplichte controle? Het pijnpunt ligt niet bij de controle of bij het verplichte, maar meer bij de gevolgen hiervan. Beter gezegd, het uitblijven van gevolgen. De overheid verplicht een controle op de boekhouding, waar dus kosten voor gemaakt dienen te worden, maar de opdrachtgever (het bedrijf) kan de leverancier (boekhouder) niet aansprakelijk stellen voor gemaakte fouten. Daarbij kan een ander bedrijf, dat op basis van de gepubliceerde jaarstukken zaken wil doen, hier ook geen conclusies/aansprakelijkheden aan verbinden.

Een vreemde situatie dat iets wat verplicht is, geen garantie biedt. Tijd voor vrijheid dus. Of deze er gaat komen, is de grote vraag. Deze industrie maakt miljarden omzet.  De nummers 1 en 2, Deloitte en PWC waren wereldwijd in 2010 goed voor meer dan 53 miljard $! Op hun medewerking hoef je niet te rekenen, vrijheid biedt geen garantie voor omzet.

Recruitment en de Tour de France

Vanuit recruitment ben je dagelijks bezig met het vinden van de juiste mensen voor een organisatie. Of dit nu een kleine of grote club is, er is altijd een team waarin deze nieuwe medewerker moet gaan functioneren. Dat er dan een juiste klik moet zijn, is logisch, maar ook niet meer dan dat. Je kunt je afvragen of hier niet heel veel, lees te veel, aandacht aan besteed wordt. Waarom eigenlijk? Is dit om een kwalitatief minder goede kandidaat te rechtvaardigen? Willen we niet allemaal een A-speler als collega die de taken exact uitvoert zoals beschreven? Beter dan afgesproken, zelfs? Is die collega die het zo goed doet, maar niet helemaal top in de groep ligt, niet jouw beste medewerker? Zou je eerlijk gezegd niet allemaal A-spelers willen hebben die hun taken 100% uitvoeren? Ga je die dan niet vanzelf leuk vinden en waarderen?

Afgelopen weekend is de Tour de France begonnen. 22 teams van 9 renners strijden om 1 gele trui in Parijs. Worden deze 9 ook geselecteerd op basis van een gevoel, een klik? Gisteren was er een Team Tijdrit over 23 kilometer. Als je wel eens fietst, wie doet dit nu niet in Nederland, dan weet je ongeveer hoe hard 20 kilometer per uur is. De winnaars knalde met ruim 55 km/uur over de finishlijn! Dat doe je met 9 renners die elkaar constant aflossen en zodra je aan kop komt, geef je enkele honderden meters alles wat je in je hebt. Hoe belangrijk elke renner in dit geheel is, bewees de Cofidis ploeg. Direct bij de start bleef 1 renner achter, die vervolgens zijn ploeg niet meer in heeft kunnen halen en deze als een van de laatste zag finishen. Vinden ze vast niet erg, hij ligt erg goed in de groep.