Tot enkele jaren geleden voelde ik met nooit echt jarig. Ik vertelde iedereen dat jarig zijn me niet veel deed. Niet omdat ik niet ouder wilde worden, dat vind ik prima, maar dat gedoe er om heen vond ik allemaal niet interessant. Jarenlang heb ik mijn verjaardag niet gevierd. Alleen de meer memorabele als 18, 25 en recent 40. Sinds er kinderen in het spel zijn, is dit helemaal veranderd. Er worden grappen gemaakt over kadootjes, zingen, slingers en alles wat feest te maken heeft. Op de dag zelf komt iedereen vroeg aan je bed staan om je hard en, naar keuze vals of zuiver, te zingen. We drinken en eten op bed, kadootjes erbij en het feest is compleet.
Omdat mijn leven nu uit 6 verjaardagen per jaar bestaat, komt het dus meer dan regelmatig voor. Vandaag is het weer feest. Evelien wordt 2 jaar en dat ze niet over dezelfde verjaardagaversie als papa beschikt, blijkt wel uit de foto. Ze is op en top jarig. Geniet er elke minuut en maakt er gretig misbruik van. De zak snoep is al op, et als de chocoladeletter en taart.
Waarom stoppen wij met kind zijn als we ouder worden? Niets is leuker dan ongegeneerd genieten van een feestje waar jij het middelpunt bent. Gelukkig ben ik tijdig tot inkeer gekomen. Jij?
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten