Afhankelijkheid

Gisteren kwam ik laat thuis vanwege een etentje met zakelijke vrienden. Lekker gegeten bij Osaska in Amsterdam-Noord. Leuk concept. Het is een sushi restaurant waarbij je 5 rondes hebt en in iedere ronde magje 5 gerechten kiezen. Prima plan. Leuk detail, als je iets niet op eet, moet je het betalen! Geweldig. All you can eat is mooi, maar de hoeveelheid misbruik is enorm. Daarom dus deze maatregel. Eigenlijk heel gewoon zo je zeggen. Misschien wel een goed idee voor supermarkten en ales wat wij kopen/eten/gebruiken. Hoeveel gooi jij weg? Ik veel te veel. Daar ga ik eens beter op leten. Nu al een goed voornemen, het is pas november. Start, stop and continue kan nou eenmaal iedere dag.

Vandaag weer gemerkt hoe vervelend het is om afhakelijk te zijn. Vandaag zou ik een thuiswerkdag hebben, maar iemand heeft de kabel van de KPN doorklieft. Er kmot vandaag of morgen een monteur. Nee daar wordt je gelukkig van. De opmerking dat je er zakelijk van afhankelijk bent, doet ze niet veel. Agh, wie ben jij dan daar in Zeeland joh. Computer maar opgepakt een bij een vriend op kantoor gaan werken. Helaas voor mij gaat hij vanmiddag voor een week naar Spanje! Wie doet het hier verkeerd. Voel me net een nomaad, allways travelling. In dat kader, gisteren een dame gesproken is gevlucht tijdens de oorlog in voormalig Joegoslavië. Daar werd ik even stil van. Nog steeds als ik er aan denk. Op vakantieafstand is er en oorlog uitgevochten terwijl ik achter de computer zat te internetten. Maakt de afhankelijkheid van KPN ook meteen weer een stuk minder erg.