Parttime werken voor je partner, een partnerdag! Wat een vrijheid.

Sinds 1,5 jaar ben ik de trotse vader van een dochter. Niet alleen ben ik hierdoor anders tegen het leven en de bijkomende verantwoordelijkheden gaan kijken, de vader van een goede vriend gaf als antwoord op onze vraag wanneer ben je volwassen, als je vader bent geworden, maar ook kijk ik anders tegen buitenschoolse opvang en ouderverlof aan. Veel twee, tegenwoordig anderhalf, verdieners, brengen of regelen voor hun kind(eren) op werk dagen opvang. Daarnaast gaan ze zelf ook minder werken om zo 1 of meer dagen per week voor de kinderen te zorgen. Natuurlijk vanwege kostenbesparing, maar zeker ook om tijd door te brengen met je kind. Het opvoeden van een kind is niet altijd leuk, maar het op zien groeien van een kind zeker wel. De eerste woordjes, de eerste stappen, de eerste valpartijen, de eerste traantjes, de eerste hapjes, alles in willekeurige volgorde, want 1 ding hebben kinderen gemeen, niets loopt zoals je het verwacht. Een Amerikaans spreekwoord luidt, “never underestimate the ability of a child to get into more trouble”. Nu is deze papa/mamadag zeker zinvol, maar waarom kiest men niet voor een partnerdag? Natuurlijk zijn de kosten hoger,er is geen besparing kinderopvang, als beide ouders 1 dag minder werken is dat minder loon, maar wat een genot moet het zijn om in alle rust ’s-ochtends wakker te worden omdat je samen een vrije dag hebt. Kind aankleden, eten geven en samen naar de opvang brengen. Daarna samen bakje koffie doen, krantje lezen. Beetje klussen, winkelen, kletsen, tijd voor elkaar zonder kind. Want laten we eerlijk zijn, wanneer heb je deze nog? Pas als ze het huis uit zijn, of als je gescheiden bent vanwege de enorme werkdruk om maar geld te moeten verdienen voor de dagopvang, 2^e auto, 3^e televisie en 4^e mobiele telefoon? Geniet van de vrijheid die je samen kunt creëren. Vrijheid is kostbaar, maar zeker de investering waard.

Is het einde der tijden nabij voor het Curriculum Vitae?

De laatste weken is er op diverse groepen in LinkedIn/fora een discussie gaande of het cv zijn langste tijd heeft gehad? Het antwoord is simpelweg nee. Het Curriculum Vitae is Latijn een staat voor Levensloop, maar hiermee zou je de discussie erg tekort doen, dus laten we het breder bekijken. Het cv als instrument om te solliciteren is al wel wat jaren in gebruik. Was dit eerst via een geschreven versie, ooit heb ik dit zo op school mogen leren! Later kwam de computerversie, volgens hele strikte regels, maar dus niet meer handgeschreven. Door de komst van Microsoft Word is dit allemaal veranderd.  Ms Word kende enkele formats, waar ook een aantal cv-opmaak-profielen in stonden.

Al een kleine 10 jaar worden cv’s niet meer fysiek geprint en opgestuurd, maar via mail verzonden. De komst van internet heeft het aantal formats vergroot en de laatste jaren is er door de komst van Sociale Media een nieuwe discussie ontstaan. Heeft een cv mailen nog wel toegevoegde waarde? Kijk maar op mijn LinkedIn profiel, is een steeds meer voorkomende opmerking. Veel mensen gebruiken een LinkedInbutton in hun digitale handtekening waardoor je in een klik bij hun persoonlijke profiel uitkomt. Nog een klik verder en je bent zelfs geconnect, eenvoud dient de mens.

Diverse trendwatchers/internet experts voorspellen het einde van email, en één nummer (bv telefoon) zou dan zomaar alles kunnen vervangen waardoor een digitale handtekening ook niet meer nodig is. Een ander initiatief in de jungle van cv’s/social media en profilering, is het SocialCv van Salesprofs-eigenaar Kor de Boer. Op zijn site staat een sneak preview waarin hij laat zien wat hij wil bereiken en ook waarom. Werven is weer cool aan het worden, schrijft hij. Nu hoef ik zeker niet cool te zijn, maar zijn initiatief verdient in ieder geval een pluim.

Waar liggen jouw kernwaarden?

Om tot een goede match te komen tussen kandidaat en bedrijf is het essentieel om te weten waar een overlap zit in de kernwaarden. De kernwaarden van een bedrijf zijn meestal bekend. Zo hanteren wij er 5, waarvan “Wij doen niet interessant, maar zijn geïnteresseerd” er een is. Bij Shell delen onze mensen een aantal kernwaarden – eerlijkheid, integriteit en respect voor mensen. Wij hechten veel waarde aan vertrouwen, openheid, teamwork en professionalisme, en zijn trots op wat we doen (bron: Shell.nl). Duurzaamheid en respect voor het milieu zijn kernwaarden van Philips (bron: Philips.nl). Maar waar liggen jouw kernwaarden? Heb je deze überhaupt als individu?

Het antwoord is natuurlijk ja, maar we noemen dit meestal geen kernwaarden, maar waarden en normen. Nu zijn er bij veel mensen een aantal hetzelfde, maar juist die bijzondere maken jou tot een uniek individu. Een persoonlijke kernwaarde van mij is delen. “Delen is vermenigvuldigen” is een van mijn belangrijkste. Als ik mijn kernwaarden combineer met waar ik goed in ben en wat ik leuk vind, maakt die combinatie mij een A-speler. En A-speler is overigens niet per definitie een topper. Zo was ik vroeger in mijn voetbalteam de beste linkerverdediger van ons team. Mijn vaardigheden en inzet sloten aan bij wat de trainer wilde en dat maakte mij een A-speler op die positie. Niet als spits, niet in een ander team, maar juist in dat team. Ik voelde me helemaal happy en het team met mij, maar ik was zeker geen profvoetballer.

Wanneer ik kandidaten spreek, verbaasd het mij hoe weinig er stil wordt gestaan bij de persoonlijke waarden en normen. Als je deze koppelt aan datgene waar je goed in bent, creëer je een positie waarin jij een A-speler bent.  En het vinden van een passende baan, wordt dan een stuk eenvoudiger.

Waarom voetballers geen proeftijd hebben?

Vandaag is bekend geworden dat Alexis Sanchez (Chili) voor 38.000.000 € van Udinese naar Barcelona gaat! Als voetballiefhebber vraag ik me serieus af welke positie hij gaat krijgen, maar daar wil ik het nu niet over hebben. Wat mij meer bezig houd, is waarom voetballers geen proeftijd hebben? Bij vrijwel elk arbeidscontract geldt een proeftijd van 1 maand, soms 2, zelden geen. Voor veel bedrijven zijn personeelskosten dé, of een van dé, grootste kostenposten van het bedrijf. Bij voetbalorganisaties, de profclubs dan, is dit heel anders. Personeelskosten zijn daar véruit de grootste kostenpost. Denk niet aan 15 tot 20%, maar aan percentages die tot 70 oplopen. Of dit gezond is, hoef je niet te vragen, dat het voorkomt staat vast. Maar waarin verschilt een werknemer van een profvoetballer? Waarom krijgt de een ‘n jaarcontract met proeftijd en de andere niet? Is het de onomkeerbaarheid? Als Van Nistelrooy van HSV naar Malaga gaat, worden er duizenden shirts verkocht zonder dat hij ook maar 1 wedstrijd speelt. Sponsoren bieden zich aan om maar een glimp op te mogen vangen van deze topspits en de seizoenkaarten zijn niet aan te slepen, nog voordat Ruud zelfs ook maar 1 schot op goal heeft gelost. Laat staan heeft gescoord. Als hij bij de eerste training ballen voor open goal mist en iedere ochtend met een kater aankomt, wordt hij dan binnen 30 dagen op straat gezet? De economische beslissing een speler aan te trekken is een hele andere dan de (voetbal)technische overweging hem binnen te halen. Hier krijg ik een bekend gevoel. Twee afdelingen die het niet met elkaar eens zijn over wie en wat nu eigenlijk gezocht wordt. Misschien moeten we van iedere nieuwe medewerker shirts gaan verkopen in de kantine? Dan kunnen we ook stoppen met het geven van een proeftijd.

Seats2Meat, een praktijkvoorbeeld van vrijheid in ondernemen

Afgelopen dinsdag heb ik Ronald van den Hoff ontmoet. Deze serie-ondernemer is mede eigenaar van Seats2Meat (S2M). S2M is een vergaderruimteconcept waar één gezamelijke ruimte is waar iedereen (gratis) gebruik mag maken van zitplaatsen, internet, koffie/thee en lunch. Het idee hierachter is dat als je een werkplek biedt, veel zelfstandige bij elkaar komen en vanuit daar vergaderruimte nodig is om besprekingen te voeren of trainingen te geven en deze ruimtes worden dan verhuurd. Een mooi verdienmodel en heel duidelijk is er een win-win situatie. Eigenlijk win-win-win omdat Ronald ook een IT bedrijf bezit en omdat er veel IT experts rondlopen bij S2M, kan hij voor ieder nieuw project een nieuw ”Waarde Netwerk” opbouwen”. Voordeel, geen langdurige contracten of arbeidsovereenkomsten. Sterker, hij geeft aan veelvuldig gebruik te maken van deze externe expertise en er wordt vanuit het team een soort SLA gemaakt inzake de doelen zijn, het te behalen resultaten en hoe de beloning verdeeld wordt. Aangezien de zelfstandige ook geen behoefte hebben aan een dienstverband en juist die vrijheid opzoekt, is er voor geen enkele partij een (groot) risico. Via mond-op-mond reclame worden de juiste mensen gezocht, wat meteen ook een referentie check is .

Heeft dit de toekomst? Ronald denkt van wel. Grote bedrijven gaan stafafdelingen kleiner maken en projecten worden uitbesteed vanwege kostenbesparingen en personeelsbezettingsproblemen. Omdat er een grote uitstroom van mensen aan staat te komen, is er de komende jaren (lees: decennia) een structureel tekort aan personeel. Mensen aan een organisatie binden wordt heel lastig. En waarom zouden zij? Vrijheid is een groot goed. Als je kwaliteit levert en je klanten tevreden zijn, staat niets een gelukkig zelfstandig ondernemerschap je in de weg, het zouden zo Nobelisten kunnen zijn.