woensdag 20 juli 2011

Een overspannen arbeidsmarkt, wie gaat water bij de wijn doen?


De economische crisis is van de banken overgeslagen naar de landen. Van de Lehman Brothers naar Griekenland zeg maar. Leuk detail is dat Lehman van oorsprong een Duitser was, iets waar je in Griekenland nu niet mee aan moet komen. Terug naar de crisis. Eerst volgde een grote ontslag/faillissementengolf waardoor veel mensen zonder baan kwamen te zitten. Trok de economie in 2010 weer aan, ook de vraag naar personeel leek toe te nemen. Leek, want de Eurocrisis gooit weer roet in het eten. De vraag naar personeel is er wel, maar gestelde criteria blijken eisen waardoor de kans op succes niet erg groot is. Is dit vreemd? Nee, kun je zeggen. In tijden van opbouw, kies je voor de beste mensen. Maar aan de andere kant wil je een afdeling niet overbelasten door een aanname uit te stellen.

Vanuit de kandidaat gezien ligt er een vergelijkbaar probleem. Een overstap van deze best leuke functie, maar niet allemaal even prettige collega’s naar dat andere bedrijf is zeker wel interessant, maar verwachten ze echt dat ik salaris in ga leveren? Ik begrijp wel dat de markt enkele jaren geleden zo goed was dat er zelfs sollicitatiegesprekken gevoerd werden in de showroom zodat je na ondertekening, meteen je eerste of misschien wel tweede auto mocht uitzoeken. Maar salaris inleveren?

Het is algemeen bekend dat er een schaarste is op de arbeidsmarkt. Door de vergrijzing zal dit de komende decennia alleen maar toenemen. Er zal dus water bij de wijn gedaan moeten worden. Niet alleen door bedrijven, die minder zware eisen moeten stellen, of beter gezegd, wensen/eisen die beter aansluiten bij wat de kandidaat echt moet kunnen, maar ook kandidaten moeten zich realiseren dat de gouden tijden voorbij zijn. Bedrijven kunnen de torenhoge salarissen niet meer betalen. Het is een tijd van keuzes maken. En zoals Maslov in 1943 in zijn HiĆ«rarchische ordening van behoeften liet zien, zijn we toe aan de 2 hoogste niveaus, “behoefte aan waardering en erkenning” en “zelfontplooiing”. Water bij de wijn dus, maar wat als het water tegenwoordig schaarser is dan de wijn?

Geen opmerkingen: