Een voorbeeld van Nobelisme?

Enkele jaren geleden heb ik met een aantal mannen een Kilimanjaro expeditie gedaan. Expeditie is in deze een iets te groot woord omdat er duizenden mensen zijn die deze hoogste berg van Afrika in 2 dagen beklimmen, maar wij ervoor hadden gekozen om de originele lange route te doen, 5 dagen omhoog 2 omlaag. Het is een ervaring die ik iedereen kan aanraden, zeker als je de top bereikt voor zonsopkomst. De Kilimanjaro is een enorme puist die op een verder vlak terrein ligt. Het uitzicht is op deze hoogte (5894 m) fenomenaal. Als de zon opkomt en je ziet de zonnestralen de voet van de berg bereiken en langzaam aan omhoog komen, wordt je overmand door emotie als je koud en moe bent van de laatste tocht, maar dan verwarmd wordt door de zonnestralen. Een ervaring voor het leven.

Zonder hulp is dit zeker te doen, maar dan wordt het echt een survival en hiervoor hadden wij niet gekozen. Naast de fysieke uitdaging wilde we ook geld inzamelen voor een school in de buurt en dit is aardig gelukt. De hulp die je krijgt, inhuurt, bestaat uit dragers, voor de tenten en spullen, koks en natuurlijk enkele gidsen. Dit waren bij ons locals en in de rolverdeling zat een duidelijke hierarchie. Hier merkte je niet veel van tijdens de tocht, maar dit werd helder toen we veilig beneden waren en alle helpers een dans deden om de goden te bedanken voor een veilige thuiskomst. Als slot was er nog de afrekening. Er is vooraf geen enkele afspraak gemaakt over wie je wat betaald. Gezamenlijk hebben wij als deelnemers besloten welk bedrag te geven aan ieder type helper. Natuurlijk hadden we wat informatie ingewonnen, maar de beloning stond ons helemaal vrij, 100% Nobelisme dus. Maar het werd nog mooier. Bij het uitreiken van het geld werd verteld wie wat kreeg, wat met gejuich werd ontvangen. Met enkele vrienden uit onze groep had ik besloten om een groot deel van mijn kleding/spullen daar achter te laten en te verdelen onder de helpers waar ik een bijzondere band mee had opgebouwd.

De emotie was duidelijk zichtbaar toen ik sokken, broek, tent, bril en andere artikelen uitdeelde. Niet het feit dat ik iets gaf, maar dat ik mijn tevredenheid en dankbaarheid uitte, raakte de mannen echt.