Schransen en is The Dutch 3 sterren waard?

Net zoals bij teveel alcohol, komt bij het eten de ware aard van mensen naar boven. Ga maar eens bij een lopend buffet kijken hoe mensen zich gedragen. Los daarvan is het heel interessant om te zien hoe mensen eten. Zitten ze eerst in hun mooie pak nog keurig aan de koffie en mooie verhalen te vertellen, als er voer op de tafel komt, lijken waarde en normen te vervagen en worden ze weer jagers uit de prehistorie die na uren van zoeken eindelijk een prooi hebben gevonden en deze mogen opeten. Met een vork in de hand, de andere onder tafel, gebogen over het bord, schuiven ze het eten naar binnen. Van enige conversatie is geen sprake meer want alle energie en aandacht gaat naar het bord wat zo snel mogelijk leeg moet, wat er zou maar eens iemand op het idee komen om juist jouw bord af te pakken. Voor een middag vermaak, verwijs ik iedereen naar een Van der Valk in de buurt. Ga er rond 12:00 uur zitten. Neem een bakje thee of koffie en hou alle suited men in de gaten. Zodra de uitsmijters op tafel komen, rennen de gedragsnormen de zaak uit. plezier gegarandeerd.

Hoe groot was de tegenstelling gisteren bij The Dutch. Hier voel je je echt als een keizer in Frankrijk. Sterker, als de Zonnekoning in de 18e eeuw. Slecht voor je onderdanige gevoel, geweldig voor je rust. Bij aankomst gaat er een hek open en wordt je ontvangen door een alleraardigste man die je doorverwijst naar het clubhuis (standaard Kantine door ons genoemd om toch een beetje met beide benen op de grond te blijven). Voordat je auto stilstaat, staat er een man naast de auto die je verteld, haalt uit alle kleding die u nodig heeft maar uit de auto, dan breng ik deze naar de parkeerplaats en haal ik uw golfspullen eruit. Valet parking bij de golfbaan, nice. Na het aanmelden bij de receptie, lopen we naar beneden om andere schoenen aan te doen en daan worden we ontvangen door een medewerker die koffie of thee aanbiedt. We zijn wat laat dus nadat we onze schoenen, ieder in een eigen locker met kluis, hebben gelegd, gaan we naar boven. We lopen richting de afslag en worden daar door de Marshall (baanopzichter en steevast Sheriff genoemd door Miranda) opgevangen. Hij neemt ons mee naar de eerste afslag, waar een tafel staat met fruit, drinken, tee's. potloden en noem maar op, alles wat je op de baan nodig hebt en normaal zelf in je tas hebt zitten, maar bijna altijd vergeet. Hier krijgen we uitleg over de 9 holes, de resterende zijn deze zomer klaar. Na een heerlijk rondje, het weer zat een klein beetje tegen, zie video's, maar de baan ligt er prachtig bij, zetten we de clubs weer terug waar ze vervolgens gepoetst worden! We gaan eerst wat eten om vervolgens heel verwend een sigaartje  te roken in de rokerslounge,

Open haard aan, sigaartje erbij en zelf even de muziek instellen want dat klassieke past niet echt bij ons. als we vervolgens onze schoenen willen omruilen, vraagt de reuze aardige kerel daar of hij ze even moet poetsen. Deze luxe wordt mij te veel en ik stammel dat ik dit echt niet gewend ben. Het went snel hoor, zegt hij met een grote glimlach, en waarschijnlijk heeft hij ook nog gelijk.

Net als bij eten is golfen een activiteit waarbij het niveau afhankelijk is van met wie je het doet. Hoe beter het eten, hoe belangrijker het gezelschap een rol speelt in deze rekensom, The Dutch krijgt dit bij het golfen ook voor elkaar. Om dan maar de vergelijking helemaal te maken, één Michelinster is de moeite waard, twee sterren is het omrijden waard en drie sterren is het reizen waard. The Dutch is het reizen meer dan waard.