1e marathon, bike 88 km en Sint bij Opa en Oma

Mijn eerste marathon is een feit. Gisteren begon ik met zware tegenwind (windkracht 5), sneeuw, hagel en een temperatuur van min 5 aan mijn duurtraining. Voordat ik bij Vlissingen was, nog geen 6 km, dacht ik er over na om terug te gaan. De wind joeg hagel en sneeuw in mijn ogen en de gevoelstemperatuur lag dik onder nul. Op 6 km besloot ik nog een klein stukje door te gaan omdat ik vermoede dat bij Vlissingen de wind minder heftig zou zijn en ik deze in de rug ging krijgen. Dat was ook het geval waardoor ik via Dishoek en Koudekerke een mooie 21 km kon lopen.

De wind bleef in mijn rug en van opzij zodat ik erg fris Middelburg weer binnenkwam. Onderweg aangemoedigd door Huug die terug kwam van de Ta Kwondo (in de auto). Eenmaal in Middelburg besloot ik 2 km voor thuiskomst een rondje extra te maken richting Sint Laurens. Wetende dat ik binnendoor terug kon, zou dit minimaal iets van 5 km extra worden. In Sint Laurens kreeg ik een steeds beter gevoel en besloot ik mijn traditionele rondje van 11 km eraan vast te plakken. Na enkele kilometers kreeg ik een fikse tegenwind op de Veerse weg maar eenmaal in Middelburg op 400 meter van ons huis, ging de knop definitief om en besloot ik de laatst 11 km ook door te trekken. Weer richting Vlissingen en terug. De km's tot de 36,5 waren zwaar omdat tegenwind met hagel het zicht zeer beperkt maakte maar ik wist dat de laatste 5,5 km rugwind waren.

Dat die dan toch zwaarder zijn dan gewenst, mag duidelijk zijn, maar zo dicht bij mijn 1e marathon wilde ik niet meer opgeven. Daarbij kwam dat ik totaal niet moe was, maar mijn benen best wel wilde stoppen. Uiteindelijk kwam ik zeer tevreden en ook trots binnen op 4 uur 53 min. Geen goede tijd, maar dat was helemaal niet de intentie. Doel is om zoveel mogelijk km's te maken zonder vermoeid te worden, in mei gaat er nog wel iets aan vooraf. Dat dit een goede keuze was, het lage tempo, bleek vandaag. Vanochtend weer 3 uur op de Tacx gezeten en een lekker 88 km afgelegd. Geen heuvels deze keer, want ik wilde mij benen wel een beetje sparen. Ik voel me met de week sterker worden en het is erg lekker om nu een keer de hele afstand gelopen te hebben. Mijn idee is om de komende weken nog eens wat verder te lopen, want feitelijk is het iets wat in je hoofd zit, die 42,195 meters. Het hadden er ook 45 kunnen zijn en dan ligt daar de focus. Nog eens wat grenzen verleggen de komende tijd.

Gisteren na thuiskomst meteen gedoucht en richting opa en oma gereden. Gelukkig maar, want denk je. Staan daar aan het einde van de dag zomaar in een keer kado's voor de deur. Wat een toeval dat de hele familie bij elkaar was!!